@article{Lec_2020, title={Dzieje placówki jezuickiej w Opawie na Śląsku Cieszyńskim w latach 1625–1773}, volume={28}, url={https://ojs.academicon.pl/wpt/article/view/2165}, DOI={10.34839/wpt.2020.28.1.315-329}, abstractNote={<p>Do kasaty w 1773 roku jezuici na Śląsku prowadzili ożywioną działalność rekatolizacyjną. Ich placówki miały rangę kolegów, rezydencji oraz misji. Największe z nich – kolegia założyli w miastach śląskich: Głogowie, Legnicy, Nysie, Opawie, Opolu, Świdnicy, Wrocławiu i Żaganiu czy Kłodzku. Mimo to jedna z ważniejszych placówek jezuickich w tym rejonie – kolegium w Opawie – nie doczekała się monografii. Stąd celem niniejszego artykułu jest przybliżenie jej losów, a także naprowadzenie innych badaczy na łacińskie, czeskie i niemieckie źródła dotyczące kolegium. Jego dzieje są bowiem bogate. Do Opawy w 1625 roku jezuitów powołał książę Karol I Liechtenstein. Pięć lat później utworzyli kolegium. W 1635 roku Karol Euzebiusz Liechtenstein, syn i następca Karola I, podarował opawskim jezuitom majątek ziemski Jemetice. W 1642 roku placówka osiągnęła rangę kolegium. Działał przy nim konwikt św. Ignacego przeznaczony dla uczniów z ubogiej szlachty oraz cztery sodalicje mariańskie dla mieszczan, młodych rzemieślników oraz Czechów. Jezuici wybudowali w Opawie nowy kościół św. Jerzego oraz gmach kolegium. Po kasacie w 1773 roku ich majątek przejął państwowy fundusz szkolny.</p>}, number={1}, journal={Wrocławski Przegląd Teologiczny}, author={Lec, Zdzislaw}, year={2020}, month={cze.}, pages={315–329} }