Konstytucja II Rzeczypospolitej Polskiej z 1921 r. wprowadziła w art. 115 możliwość uznania kościoła lub związku wyznaniowego, które funkcjonowało na terenie państwa. Sformułowania zawarte w artykule nie były precyzyjne. Zgodnie z jego treścią prawodawca wprowadził konieczność porozumienia się z władzami kościoła lub związku wyznaniowego, akceptacji przepisów regulujących jego funkcjonowanie na terenie II Rzeczypospolitej oraz przeprowadzenie procedury legislacyjnej nadającej status prawny temu kościołowi lub związku wyznaniowego. Artykuł opisuje praktyczną realizację wskazanej wyżej procedury na przykładzie karaimskiego związku wyznaniowego, którego ustawa uchwalona została w 1936 r.
Puoi anche Iniziare una ricerca avanzata di similarità per questo articolo.