
Ustawodawstwo sprzed Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., począwszy od czasu dekretałów, dzieliło nieprawidłowości na nieprawidłowości ex defectu i nieprawidłowości ex delicto. Klasyfikacja ta została zachowana w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 984-988), ale później została porzucona przez Kodeks z 1983 r. Pomimo rezygnacji z tej klasyfikacji nieprawidłowości, Kodeks z 1983 r. zachował niepoczytalność i upośledzenie umysłowe wśród nieprawidłowości powstałych ex defectu. Jest to nieprawidłowość związana z przyjęciem święceń, jeśli została popełniona przed ich przyjęciem, która stanowi przeszkodę w wykonywaniu już otrzymanych święceń, jeśli została popełniona po przyjęciu święceń. Niniejszy artykuł zawiera zatem krytyczną refleksję na temat natury tej nieprawidłowości i sposobu jej właściwego rozumienia przez ordynariuszy przy ocenie tego rodzaju przypadków.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.