Tekst jest poświęcony genezie polskiej Krajowej Rady Sądownictwa, utworzonej w czasie transformacji ustrojowej w 1989 r. w wyniku ustaleń dokonanych między przedstawicielami władzy komunistycznej a ówczesną opozycją z „Solidarności” przy „okrągłym stole”. Autor wskazuje, że mechanizmy wówczas stworzone, w połączeniu z określonymi ówczesnymi decyzjami personalnymi, pozwoliły zakonserwować na następne lata Trzeciej Rzeczypospolitej niektóre elementy struktur komunistycznych i postkomunistycznych w obrębie sądownictwa i polskiego Sądu Najwyższego.