Celem artykułu jest analiza aresztu elektronicznego jako nowego środka zapobiegawczego w polskim systemie prawa karnego, ze szczególnym uwzględnieniem jego odbioru i oceny przez środowisko sędziowskie. W oparciu o wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród sędziów autorzy przedstawiają poziom akceptacji tego środka, jego postrzeganą skuteczność oraz potencjalne zalety i ograniczenia. Areszt elektroniczny analizowany jest w kontekście alternatywy dla tymczasowego aresztowania, z uwzględnieniem zasad proporcjonalności, celowości i poszanowania praw człowieka. Wyniki badań wskazują na rosnące zainteresowanie tą formą kontroli procesowej oraz potrzebę dalszej refleksji nad jej rolą w systemie środków zapobiegawczych. Artykuł wnosi wkład do dyskusji nad humanizacją postępowania karnego i poszukiwaniem nowoczesnych, skutecznych, a zarazem mniej represyjnych instrumentów prawnych.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.