Autor jest jednym z inicjatorów prac nad harmonizacją prawa procesowego krajów unijnych. Według Europejskiej Konwencji Praw Człowieka każdy obywatel ma prawo do „sprawiedliwego procesu w rozsądnym terminie przed niezawisłym i bezstronnym sędzią”, dlatego Autor uważa, że harmonizacja prawa jest szczególnie konieczna w zakresie prawa cywilnego. Zapisy traktatu amsterdamskiego, szczególnie artykułu 65, stanowią przełom w dziedzinie cywilnego prawa procesowego. Z kolei Agenda z Tampere (1999) podkreśla znaczenie łatwiejszego dostępu do wymiaru sprawiedliwości, co można osiągnąć poprzez ustalenie minimalnych wymogów dla sporów transgranicznych i harmonizację prawa w zakresie procedury sądowej, co umożliwi wzajemne uznawanie wyroków sądowych. Autor podaje przykład Europejskiego Nakazu Zapłaty, którego konstrukcja opiera się na raporcie zespołu ekspertów pod przewodnictwem Autora z 1993 r., jako dowód udanej harmonizacji prawa procesowego. W dalszej części, przedstawia studium porównawcze dwóch regulacji w Europejskim prawie procesowym, mianowicie procedury nakazu płatności i regulacji w sprawie roszczeń drobnych, a w podsumowaniu prezentuje szereg wniosków płynących z porównania.