
Niniejsze opracowanie ma na celu przedstawienie zasad przyznawania emerytur rolniczych i ustalania ich wysokości w okresie od 1 stycznia 1978 roku do 31 grudnia 1989 roku. Ten zakres dat nie został wybrany przypadkowo, ponieważ cechą charakterystyczną rozwiązań dla rolników w ww. latach było uzależnienie prawa do świadczenia od faktu wytwarzania produktów rolnych oraz ich sprzedaży jednostkom gospodarki uspołecznionej. Stąd też system emerytalny nie miał charakteru powszechnego i wyłącznie socjalnego, lecz był ograniczony do towarowych producentów rolnych sprzedających swoją produkcję państwu. Rozwiązania wprowadzone w tym przedziale czasowym miały sprzyjać przebudowie rolnictwa. Cele związane z przekazaniem gospodarstwa zmierzały w ujęciu historycznym od socjalizacji własności rolniczej (do 1989 roku), przez niezależne od uwarunkowań ustrojowych założenia poprawy socjalno-bytowej rolników indywidualnych, do zmiany struktury obszarowej na wsi i wspierania zmiany pokoleniowej w rolnictwie. W podsumowaniu przedstawiono najważniejsze wnioski płynące z badań.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.