
W artykule rozważam, czy atrybut poczucia humoru jest zgodny z teistyczną koncepcją Boga, rozumianego jako istota wszechmocna, doskonała i wszechwiedząca. Rozpoczynam od nakreślenia obecnych w języku potocznym i fikcji literackiej intuicji dotyczących przypisywania Bogu poczucia humoru. Następnie omawiam popularne teorie humoru – wyższości, uwalniania napięcia i niezgodności – wskazując na ich niezgodność z teistyczną koncepcją Boga. Na koniec zastanawiam się, dlaczego ludzie mają poczucie humoru, a odpowiedź na to pytanie wyznacza główną tezę artykułu: chociaż Bóg wie, co jest zabawne, nie ma poczucia humoru.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.