Uzyskanie pochówku zgodnie z przekonaniami światopoglądowymi jest jedną z podstawowych form realizacji wolności sumienia i wyznania, zarówno biorąc pod uwagę interes osoby zmarłej, osób w stosunku do niej bliskich, jak i wspólnoty wyznaniowej względnie światopoglądowej, z którą była związana. Pochodną prawa do bycia pochowanym w sposób respektujący zapatrywania zmarłego jest prawo do zakładania, rozszerzania i ochrony cmentarzy zapewniających pochówek zgodny z oczekiwaniami zmarłych i ich bliskich. Państwo szanujące prawa człowieka powinno umożliwić ludziom pochówek na nekropoliach publicznych (w Polsce komunalnych), ale także na cmentarzach wyznaniowych, które zwykle mają swoją specyfikę za względu na system wierzeń przyjęty we wspólnocie religijnej będącej jej właścicielem.
Dla ukształtowania adekwatnego reżimu prawnego dotyczącego cmentarzy jako miejsc realizacji ważnych wymiarów wolności sumienia i wyznania potrzebna jest dogłębna wiedza o zróżnicowaniu światopoglądowym, także religijnym społeczeństwa. W szczególności istotna w tym zakresie znajomość poglądów i zwyczajów grup wyznaniowych w odniesieniu do miejsc spoczynku zwłok, szczątków i prochów. Należy znać także dzieje nekropolii w danym państwie, zwłaszcza jeśli były przedmiotem drastycznych zachowań władz naruszających podstawowe prawa człowieka.