W artykule został przedstawiony problem synodalności Kościołów partykularnych. Synodalność i soborowość Kościoła jest ubogacana przez tradycje katolickie zarówno łacińskie, jak i wschodnie. Każdy Kościół partykularny ma charakter synodalny, wyrażający się par excellence, przez synod diecezjalny, jak również soborowy, który wyraża się przez uczestnictwo w soborze powszechnym oraz synodach partykularnych (prowincjonalnych i plenarnych). W artykule została opisana hierarchiczna komunia diecezjalna i synodalność diecezjalna oraz instytucja synodu diecezjalnego i synodalność Kościoła partykularnego, za którą odpowiedzialność spoczywa na biskupie diecezjalnym i wiernymi z jego diecezji.