Okres II Rzeczypospolitej był szczególnym czasem w historii Polski, w którym odradzający się naród po okresie przebywania pod zaborami podjął wysiłek kształtowania ustroju i struktur administracji publicznej oraz ustawodawstwa polskiego. Szczególnym obszarem regulacji prawnych było ukształtowanie ram prawnych dotyczących relacji ze Stolicą Apostolską oraz ustawodawstwa krajowego odnoszącego się do tych samych osób – obywateli i wiernych Kościoła katolickiego. Do istotnych wspólnych spraw należało uregulowanie finansowego wsparcia Kościoła katolickiego przez państwo i wiernych świeckich. Zasadniczym przedmiotem opracowania jest analiza przepisów prawnych dotyczących sytuacji prawnej patrona (opiekuna kościoła) i jego uprawnień oraz zobowiązań w świetle obowiązujących w badanym okresie regulacji prawnych, w tym w okresie przejściowym prawa państw zaborczych oraz prawa krajowego. W artykule także zwrócono uwagę na doniosłość analizowanej instytucji patronatu, czego potwierdzeniem jest orzecznictwo Najwyższego Trybunału Administracyjnego i Sądu Najwyższego oraz debata parlamentarna w przedmiocie uregulowania tego prawa przez Sejm.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.