Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich

Tom 34 Nr 37 (2024)

Artykuły

Zmiana przepisów dotyczących prałatur personalnych wprowadzona przez papieża Franciszka

DOI: https://doi.org/10.32077/bskp.8474  [Google Scholar]
Opublikowane: 11.06.2024

Abstrakt

Prałatury personalne to instytucje kościelne służące realizacji szczególnych zadań duszpasterskich, tworzone przez Stolicę Apostolską. Ich utworzenie było możliwe dzięki Soborowi Watykańskiemu II i Kodeksowi Prawa Kanonicznego z 1983 r., jednak do tej pory powstała tylko jedna prałatura – Opus Dei. Papież Franciszek w swoim motu proprio z 8 sierpnia 2023 r. zmodyfikował postanowienia kan/ 295-296 dotyczących prałatur personalnych. Artykuł stanowi analizę konsekwencji tych zmian: stopniowe wyjaśnianie pozycji prałatury personalnej w prawie kanonicznym i w strukturze Kościoła.

Bibliografia

  1. Arrieta, Juan I. 2002. “Prałatury Personalne i ich relacje do struktur terytorialnych.” Roczniki Nauk Prawnych XII, no. 2:103-37. [Google Scholar]
  2. Boni, Geraldina. 2023. “L’assimilazione delle prelature personali alle associazioni clericali.” https://www.centrostudilivatino.it/lassimilazione-delle-prelature-personali-alle-associazioni-clericali/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  3. Caparros, Ernest. 2012. “Zarys drogi prawnej Opus Dei (Zarys ewolucji prawno-kanonicznego Statusu Opus Dei).” Kwartalnik Prawa Publicznego no. 4:127-60. [Google Scholar]
  4. Gutiérrez, José L. 2011. “Prałatury personalne.” In Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, edited by Piotr Majer, 274-79. Kraków: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  5. Krukowski, Józef. 2005. “Prałatury personalne.” In Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, vol. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, edited by Józef Krukowski, 118-23. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  6. Monterisi, Francesco. 2007. “La prelatura personale, una figura che arricchisce la comunione della Chiesa.” https://opusdei.org/it/article/mons-monterisi-la-prelatura-personale-una-figura-che-arricchisce-la-comunione-della-chiesa/ [accessed: 23.12.2023]. [Google Scholar]
  7. Ocáriz Braña, Fernando. 2023. “Messaggio del prelato dell’Opus Dei a proposito del Motu proprio sulle prelature personali.” https://opusdei.org/it-it/article/messaggio-del-prelato-dellopus-dei-a-proposito-del-motu-proprio-sulle-prelature-personali/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  8. “Organizzazione e governo dell’Opus Dei.” https://opusdei.org/it-it/article/organizzazione-e-governo-dellopus-dei/ [accessed: 25.12.2023]. [Google Scholar]
  9. “Pontificia Università della Santa Croce: Profilo & Missione.” https://www.pusc.it/chi-siamo [accessed: 25.12.2023]. [Google Scholar]
  10. Rocca, Giancarlo. 2023. “Opus Dei: fine della prelatura personale.” https://www.settimananews.it/chiesa/opus-dei-fine-prelatura-personale/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  11. Sitarz, Mirosław. 2019. “Prałatura personalna.” In Leksykon Prawa Kanonicznego, edited by Mirosław Sitarz, 2196-201. Lublin: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [Google Scholar]
  12. Turek, Małgorzata. 2017. “Prałatura personalna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.” Kościół i Prawo 6 (19), no. 1:55-73. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.