Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich

Online First

Artykuły

Zmiana przepisów dotyczących prałatur personalnych wprowadzona przez papieża Franciszka

DOI: https://doi.org/10.32077/bskp.8474  [Google Scholar]
Opublikowane: 16.02.2024

Abstrakt

Prałatury personalne to instytucje kościelne służące realizacji szczególnych zadań duszpasterskich, tworzone przez Stolicę Apostolską. Ich utworzenie było możliwe dzięki Soborowi Watykańskiemu II i Kodeksowi Prawa Kanonicznego z 1983 r., jednak do tej pory powstała tylko jedna prałatura – Opus Dei. Papież Franciszek w swoim motu proprio z 8 sierpnia 2023 r. zmodyfikował postanowienia kan/ 295-296 dotyczących prałatur personalnych. Artykuł stanowi analizę konsekwencji tych zmian: stopniowe wyjaśnianie pozycji prałatury personalnej w prawie kanonicznym i w strukturze Kościoła.

Bibliografia

  1. Arrieta, Juan I. 2002. “Prałatury Personalne i ich relacje do struktur terytorialnych.” Roczniki Nauk Prawnych XII, no. 2:103-37. [Google Scholar]
  2. Boni, Geraldina. 2023. “L’assimilazione delle prelature personali alle associazioni clericali.” https://www.centrostudilivatino.it/lassimilazione-delle-prelature-personali-alle-associazioni-clericali/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  3. Caparros, Ernest. 2012. “Zarys drogi prawnej Opus Dei (Zarys ewolucji prawno-kanonicznego Statusu Opus Dei).” Kwartalnik Prawa Publicznego no. 4:127-60. [Google Scholar]
  4. Gutiérrez, José L. 2011. “Prałatury personalne.” In Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, edited by Piotr Majer, 274-79. Kraków: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  5. Krukowski, Józef. 2005. “Prałatury personalne.” In Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, vol. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, edited by Józef Krukowski, 118-23. Poznań: Pallottinum. [Google Scholar]
  6. Monterisi, Francesco. 2007. “La prelatura personale, una figura che arricchisce la comunione della Chiesa.” https://opusdei.org/it/article/mons-monterisi-la-prelatura-personale-una-figura-che-arricchisce-la-comunione-della-chiesa/ [accessed: 23.12.2023]. [Google Scholar]
  7. Ocáriz Braña, Fernando. 2023. “Messaggio del prelato dell’Opus Dei a proposito del Motu proprio sulle prelature personali.” https://opusdei.org/it-it/article/messaggio-del-prelato-dellopus-dei-a-proposito-del-motu-proprio-sulle-prelature-personali/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  8. “Organizzazione e governo dell’Opus Dei.” https://opusdei.org/it-it/article/organizzazione-e-governo-dellopus-dei/ [accessed: 25.12.2023]. [Google Scholar]
  9. “Pontificia Università della Santa Croce: Profilo & Missione.” https://www.pusc.it/chi-siamo [accessed: 25.12.2023]. [Google Scholar]
  10. Rocca, Giancarlo. 2023. “Opus Dei: fine della prelatura personale.” https://www.settimananews.it/chiesa/opus-dei-fine-prelatura-personale/ [accessed: 31.12.2023]. [Google Scholar]
  11. Sitarz, Mirosław. 2019. “Prałatura personalna.” In Leksykon Prawa Kanonicznego, edited by Mirosław Sitarz, 2196-201. Lublin: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [Google Scholar]
  12. Turek, Małgorzata. 2017. “Prałatura personalna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.” Kościół i Prawo 6 (19), no. 1:55-73. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.