Artykuł zawiera trzy punkty. W pierwszym punkcie omówiona została geneza konkordatu jako instytucji regulacji stosunków między Stolicą Apostolską i najwyższymi organami danego państwa w sprawach dotyczących sytuacji Kościoła na jego terytorium. Geneza ta obejmuje dwie warstwy. Pierwszą stanowią podstawy aksjologiczne zawarte w dualizmie religijno-politycznym, ukształtowanym na bazie nakazu Chrystusa „Reddite ergo quae sunt Caesaris Caesari et quae sunt Dei Deo”, a drugą jest potrzeba uregulowania stosunków w formie umowy międzynarodowej między Państwem a Kościołem Katolickim w Polsce w warunkach transformacji wiodących od totalitaryzmu komunistycznego do demokracji i odzyskania przez Naród niepodległości politycznej. W drugim punkcie został przedstawiony katalog spraw, będących przedmiotem regulacji w 29 artykułach Konkordatu zawartego między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską w latach 1993-1998. Są to gwarancje poszanowania przez Państwo wolności religijnej w wymiarze indywidualnym i instytucjonalnym w życiu publicznym. W trzecim punkcie zostały omówione zagadnienia dotyczące realizacji norm wpisanych do Konkordatu według zasad interpretacyjnych określonych w art. 91 Konstytucji RP z 1997 roku.