Abstrakt
W artykule zaprezentowane zostały normy szczegółowe zawarte w dekrecie ogólnym wydanym przez Konferencję Episkopatu Polski. Przepisy w nim zawarte dotyczą szeroko pojętej działalności medialnej duchownych, osób konsekrowanych oraz niektórych wiernych świeckich.
Autor w pierwszej części prezentuje podstawy prawne, które nakładają na biskupów obowiązek wydania takich regulacji. Dwa kolejne punkty zostały poświęcone analizie dwóch dokumentów. Pierwszym z nich są normy z 2004 r., drugim dekret ogólny z 2022 r., który zastąpił wcześniejszą regulację. Dekret ten w odróżnieniu do poprzednich norm uwzględnia przepisy dotyczące mediów cyfrowych, które stanowią w dzisiejszym świecie główne źródło informacji.
W publikacji nie tylko dokonano analizy poszczególnych przepisów, ale także pokazano proces, który doprowadził do ich ostatecznego brzmienia.
Bibliografia
- Chirico, Adriana. 2012. „50 anni dopo il Concilio Vaticano II: la legislazione canonica sui media.” Annali della Facoltà di Giurisprudenza di Taranto 5:99-112. [Google Scholar]
- De Paolis, Velasio. 2015. La vita consacrata nella Chiesa. Venezia: Marcianum Press. [Google Scholar]
- Errázuriz Mackenna, Carlos J. 1994. „Gli strumenti di comunicazione sociali e in specie libri (cann. 823-832).” W La funzione di insegnare nella Chiesa, red. Gruppo Italiano Docenti di Diritto Canonico, 97-117. Milano: Glossa. [Google Scholar]
- Głódź, Sławoj L. 2003. „Nadzór biskupa diecezjalnego nad środkami społecznego przekazu.” W Biskup pasterz diecezji. Materiały z sympozjum: Biskup diecezjalny a duszpasterstwo i apostolstwo wiernych, red. Piotr Majer, 41-52. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT. [Google Scholar]
- Kamiński, Rafał. 2016. Prawna ochrona środków społecznej komunikacji. Marki: Michalineum. [Google Scholar]
- Kamiński, Rafał. 2023. „Między zezwoleniem a aprobatą. Refleksje na temat kontroli publikacji dotyczących wiary i obyczajów.” W Ecclesia Christi. Księga jubileuszowa dedykowana Księdzu Profesorowi Józefowi Wroceńskiemu SCJ z okazji 40. rocznicy rozpoczęcia pracy naukowej, red. Marek Saj, i Marek Stokłosa, 249-61. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW. [Google Scholar]
- Lewandowski, Paweł. 2015. Kompetencje biskupa diecezjalnego dotyczące środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i polskim pokodeksowym ustawodawstwie partykularnym. Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos. [Google Scholar]
- Martín de Agar y Valverde, José T., i Luis Navarro (red.). 2009. Legislazione delle Conferenze Episcopali complementare al C.I.C. Roma: Coletti a San Pietro. [Google Scholar]
- Migliavacca, Andrea. 2001. „Osservazioni su alcune problematiche giuridiche nell’era di internet.” Quaderni di Diritto Ecclesiale 14:341-52. [Google Scholar]
- Pighin, Bruno F. 2021. Il nuovo sistema penale della Chiesa. Venezia: Marcianium Press. [Google Scholar]
- Rakoczy, Tomasz. 2005. Prawo Kościoła Katolickiego do środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. i w konkordatach posoborowych. Gniezno: Gaudentinum. [Google Scholar]
- Urrutia, Francisco J. 1996. „I mezzi di comunicazione e la diffussione della verità Cristiana.” W Nuovo Dizionario di Diritto Canonico, red. Carlos Corral Salvador, Velasio De Paolis, i Gianfranco Ghirlanda, 689-92. Milano: San Paolo. [Google Scholar]
- Vanzetto, Tiziano. 1999. „Quando il pulpito da cui viene la predica è la radio o la televisione (can. 772§2).” Quaderni di Diritto Ecclesiale 12:205-17. [Google Scholar]
Downloads
Download data is not yet available.
