W 1972 r. został zainicjowany teologiczny dialog Kościoła rzymskokatolickiego z przedstawicielami klasycznych Kościołów zielonoświątkowych. W jego drugiej fazie (1977-1982) podjęto m.in. zagadnienia mariologiczne.
W Raporcie końcowym, który ukazał się w 1984 r., rzymscy katolicy i klasyczni zielonoświątkowcy zgodnie stwierdzili, że różne teksty biblijne wskazują na znaczenie Maryi w Nowym Testamencie. Kwestią sporną jest natomiast interpretacja tych „maryjnych” tekstów biblijnych, która prowadzi do rozbieżności pomiędzy katolicką a zielonoświątkową nauką o Maryi. Kolejnym punktem spornym pozostaje doktryna maryjna wyrażona w katolickich dogmatach maryjnych oraz jej konsekwencje znajdujące swój wyraz w maryjnej pobożności. Obie strony dialogu uznały historyczne źródła tytułu Matka Boga (gr. Theotokos), który przyjęto w wyniku dysput chrystologicznych podczas Soboru w Efezie w 431 r. W oparciu o teksty biblijne dialogujące strony zgodnie stwierdziły, że Maryja była dziewicą podczas poczęcia Jezusa. Zielonoświątkowcy nie przyjęli jednak katolickiej nauki o wiecznym dziewictwie Maryi. Brak podstaw biblijnych zdecydował o odrzuceniu przez stronę zielonoświątkową katolickich dogmatów o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Maryi. Rozpatrując zagadnienie wstawiennictwa Maryi, partnerzy dialogu zgodzili się, że Maryja nie zastępuje Jezusa Chrystusa, jedynego Pośrednika między Bogiem a ludźmi. Strona zielonoświątkowa nie zgodziła się jednak na uznanie praktyki wstawiennictwa Maryi w modlitwie. Rzymscy katolicy i klasyczni zielonoświątkowcy zgodzili się, że Maryi jako Matce Pana należy się szczególny szacunek, zastrzegając przy tym, że istnieją między nimi zasadnicze różnice w rozumieniu sposobu, w jaki ów szacunek powinien wyrażać się w Kościele.
Poruszone podczas drugiej fazy dialogu katolicko-zielonoświątkowego zagadnienia mariologiczne nie doczekały się w Polsce szerszego odzewu ze strony środowisk zielonoświątkowych w postaci poważniejszych opracowań teologicznych. Jest to zaledwie kilka tekstów autorów związanych z Kościołem Zielonoświątkowym – największą denominacją pentekostalną w naszym kraju.