W 2020 r. ukazała się w Krakowie, nakładem Wydawnictwa WAM, książka prof. Branta Pitre’a, zatytułowana Jezus i żydowskie korzenie Maryi. Powyższa monografia składa się z ośmiu rozdziałów, które autor zatytułował: Wprowadzenie (= pierwszy rozdział; s. 11–24), Nowa Ewa (s. 25–52), Nowa Arka (s. 53–82), Królowa Matka (s. 83–112), Zawsze Dziewica (s. 113–148), Narodziny Mesjasza (s. 149–174), Nowa Rachela (s. 175–198) oraz U stóp krzyża (s. 199–206). Warro jeszcze wspomnieć, że na początku książki Autor umieścił Spis treści (s. 7–10), a na końcu Dodatek (s. 207–210) i Podziękowania (s. 211–212).
We Wprowadzeniu Brant Pitre podkreślił m.in., że aby dobrze poznać Maryję, należy przeanalizować wszystkie najstarsze wzmianki o Niej zarówno biblijne, jak i pozabiblijne. Biblijne, ponieważ niezbędnie należy przeanalizować Stary Testament – w tym Biblię Hebrajską i Septuagintę – i oczywiście Nowy Testament. Z kolei pozabiblijne, należy bowiem przebadać m.in. dzieła Józefa Flawiusza (I w. po Chr.) oraz literaturę apokryficzną (II w. przed Chr. do V w. po Chr.). Tylko bowiem wtedy – co mocno uwydatnił autor ocenianego szkicu – będzie można poznać i zrozumieć czasy, w których żyła Matka Jezusa (Sitz im Leben Maryi). Tylko wówczas będzie można pojąć, jak Ona postrzegała siebie i świat oraz jak rozumiała innych ludzi i Boga. Co więcej, tylko wtedy będzie można dostrzec, jak pierwsi chrześcijanie odnosili się do Niej i jak Ją rozumieli. Jeszcze w tej partii książki prof. Brant Pitre przypominał także, że chrześcijańską Biblię cechuje jedność i ciągłość Starego i Nowego Testamentu. Odnotował przy tym, że w Starym Testamencie zachodzą zapowiedzi i obietnice zbawczych dzieł Boga, z kolei w Nowym – opisy ich realizacji. Dodał również, że w księgach Starego Przymierza Autorzy biblijni zaprezentowali „typy” (osoby, zjawiska oraz instytucje biblijne), w Nowym zaś na sposób transpozycji – „antytypy”.