Abstract
The subject of this publication is confrontation presented as a unique method of interrogation of the accused. Naturally, this is legally justified. The Code of Criminal Procedure,
art. 172, part five, among the general regulations of chapter 19, contains a provision entitled
‘Evidence’, which constitutes the legal basis for confrontation. Nevertheless, confrontation
of the accused is characterised by a set of unique features, which distinguish it from the traditional model of interrogation. After all, the essence of the confrontation method is a direct, simultaneous hearing of two people, who are testifying about the same circumstances. The goal of confrontation is to clarify discrepancies in testimonies which can be done only by applying a unique set of rules in such a hearing. The objective of this study is to present the procedural and forensic rules, which should be applied in the course of a confrontation. The study also takes into account diversity concerning confrontation between experts. It presents a subjective scope of the confrontation method. It also points out the necessity of taking preparatory actions, including the preparations of the confrontation of the accused.
References
- Cieślak M., Zagadnienia dowodowe w procesie karnym, t. I, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1955 [Google Scholar]
- Czeczot Z., Kryminalistyczna problematyka osobowych środków dowodowych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1976 [Google Scholar]
- Czeczot Z., Czubalski M., Zarys kryminalistyki, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1972 [Google Scholar]
- Czeczot Z., Tomaszewski T., Kryminalistyka ogólna, Comer, Toruń 1996 [Google Scholar]
- Czekaj M., Problematyka pytań zadawanych przesłuchiwanym w nowym kodeksie postępowania karnego, „Prokuratura i Prawo” 1998, nr 4 [Google Scholar]
- Gaberle A. Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria i praktyka, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010 [Google Scholar]
- Górecki R., Świadek w postępowaniu przygotowawczym, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa–Poznań 1987 [Google Scholar]
- Gruza E., Ocena wiarygodności zeznań świadków w procesie karnym. Problematyka kryminalistyczna, Zakamycze, Kraków 2003 [Google Scholar]
- Gruza E., Psychologia sądowa dla prawników, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009 [Google Scholar]
- Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze, Kraków 1998 [Google Scholar]
- Grzegorczyk T., Tylman J., Polskie postępowanie karne, LexisNexis Polska, Warszawa 2009 [Google Scholar]
- Gurgul J., Niektóre problemy przesłuchania, „Problemy Praworządności” 1984, nr 6 [Google Scholar]
- Gurgul J., Śledztwa w sprawach o zabójstwa, Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego MSW, Warszawa 1977 [Google Scholar]
- Gutekunst W., Kryminalistyka. Zarys systematycznego wykładu, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1974 [Google Scholar]
- Gutekunst W., Programowanie przesłuchania, „Problemy Kryminalistyki” 1964, nr 47 [Google Scholar]
- Hanausek T., Zarys taktyki kryminalistycznej, ABC, Warszawa 1994 [Google Scholar]
- Hanausek T., Kryminalistyczna taktyka w zakresie szczególnych form przesłuchania świadka, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1970, nr 4 [Google Scholar]
- Hołyst B., Kryminalistyka, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 2000 [Google Scholar]
- Horoszowski P., Kryminalistyka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1955 [Google Scholar]
- Horoszowski P., Ogólne zasady taktyczne przesłuchania, „Nowe Prawo” 1954, nr 5–6 [Google Scholar]
- Juszka K., Żywucka-Kozłowska E., Konfrontacja w opinii funkcjonariuszy policji, w: Widła T. (red.), Obszary badawcze współczesnej kryminalistyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2011 [Google Scholar]
- Kalinowski S., Przebieg procesu karnego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1961 [Google Scholar]
- Kegel A., Kegel Z., Przepisy o biegłych sądowych, tłumaczach przysięgłych i specjalistach. Komentarz, Zakamycze, Kraków 2004 [Google Scholar]
- Klejnowska M., Oskarżony jako osobowe źródło informacji o przestępstwie, Zakamycze, Kraków 2004 [Google Scholar]
- Kmiecik R., Skrętowicz E., Proces karny. Część ogólna, Oficyna Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2006 [Google Scholar]
- Kopczyński G., Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008 [Google Scholar]
- Kudrelek J., Szczególne formy przesłuchania w postępowaniu karnym, Wydział Wydawnictw i Poligrafii Wyższej Szkoły Policji, Szczytno 2010 [Google Scholar]
- Kulicki M., Szczególne formy przesłuchania, „Problemy Praworządności” 1988, nr 7 [Google Scholar]
- Kulicki M., Kryminalistyka. Wybrane zagadnienia teorii i praktyki śledczo-sądowej, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń 1994 [Google Scholar]
- Kwieciński J., Konfrontacja – czynność pozorna czy dowodowo skuteczna, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1997, nr 2 [Google Scholar]
- Lipczyńska M., Zdanie pytajne w praktyce procesu karnego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Wrocław 1967 [Google Scholar]
- Łobacz P., Konfrontacja. Studium karnoprawne i kryminalistyczne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2013 [Google Scholar]
- Łobacz P., Liczba osób równocześnie konfrontowanych, „Prokuratura i Prawo” 2011, nr 2 [Google Scholar]
- Majchrowicz W., R. Hampelski, Szczególne formy przesłuchania. Konfrontacja (cz. I), „Kwartalnik Prawno-Kryminalistyczny” 2010, nr 2 [Google Scholar]
- Olszak K., Konfrontacja w sprawach bójki i pobicia, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2008, nr 4 [Google Scholar]
- Otłowski K., Kryminalistyczne zagadnienia konfrontacji, „Studia Kryminalistyczne, Kryminologiczne i Penitencjarne” 1975, t. 3 [Google Scholar]
- Otłowski K., Podejrzany w postępowaniu karnym. Studium kryminalistyczne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979 [Google Scholar]
- Pikulski S., Podstawowe zagadnienia taktyki kryminalistycznej, Temida 2, Białystok 1997 [Google Scholar]
- Prusak F., Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1999 [Google Scholar]
- Tomaszewski T., Dowód z opinii biegłego w procesie karnym, Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych, Kraków 2000 [Google Scholar]
- Tomaszewski T., Uwagi na temat konfrontacji biegłych w procesie karnym, „Państwo i Prawo” 1986, nr 10 [Google Scholar]
- Waltoś S., Proces karny. Zarys systemu, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2003 [Google Scholar]
- Widła T., Konfrontowanie biegłych, „Problemy Kryminalistyki” 1981, nr 150 [Google Scholar]
- Widacki J. (red.), Kryminalistyka, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008 [Google Scholar]
- Wojciechowska I., Postępowanie przygotowawcze. Wybrane zagadnienia, orzecznictwo, przykłady, Szkoła Policji w Pile, Piła 1999 [Google Scholar]
- Wojtasik J., Konfrontacja jako metoda przesłuchania, „Prokuratura i Prawo” 2003, nr 3 [Google Scholar]
- Wróblewska A., Wybrane metody weryfikacji zeznań i wyjaśnień, Szkoła Policji w Pile, Piła 2008 [Google Scholar]
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego, DzU Nr 89, poz. 555 ze zm. [Google Scholar]
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, DzU Nr 88, poz. 553 ze zm. [Google Scholar]
- Postanowienie SN z 27 lutego 2001 r., III KKN 484/99, „Prokuratura i Prawo” 2001, nr 9, poz. 5 [Google Scholar]
- Postanowienie SN z 10 grudnia 2008 r., II KK 242/08, Lex nr 609026 [Google Scholar]
- Postanowienie SN z 29 maja 2008 r., V KK 99/08, „Prokuratura i Prawo” 2008, nr 12, poz. 19 (wkł.); [Google Scholar]
- Wyrok SA w Krakowie z 16 stycznia 2002 r., II AKa 143/01, KZS 2002, nr 2, poz. 38; wyrok SA w Katowicach z 25 listopada 1998 r., II AKz 331/98, OSA 1999, nr 2, poz. 12. [Google Scholar]
- Wyrok SN z 1 kwietnia 2004 r., III KK 198/03, Lex nr 109498; [Google Scholar]
- Wyrok SN z 4 listopada 1977 r., V KR 176/77, OSNKW 1978, nr 1, poz. 7 [Google Scholar]
- Wyrok SN z 5 lutego 1981 r., II KR 10/81, nr 7–8, poz. 38. [Google Scholar]
- Wyrok SN z 14 września 2006 r., IV KK 160/05, „Prokuratura i Prawo” 2007, nr 2, poz. 11 [Google Scholar]
- Wyrok SN z 4 listopada 1977 r., V KR 176/77, OSNKW 1/1978, poz. 7. [Google Scholar]
- Wyrok z 6 grudnia 1971 r., Rw 1260/71, OSNPG 1972, nr 4, poz. 72 [Google Scholar]
- Wyrok z 6 marca 1973 r., V KRN 591/72, OSNKW 1973, nr 9, poz. 108. [Google Scholar]
