W zaprezentowanym opracowaniu podjęto namysł nad bardzo wąskim zagadnieniem, jakim jest kwestia statusu związku cywilnego zawieranego przez katolików z pominięciem formy kanonicznej w odniesieniu do przeszkody przyzwoitości publicznej. Analizując z perspektywy historycznej podejście prawodawcy kościelnego oraz doktryny do tej kwestii Autor wykazał, iż jeszcze w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 1093) nie uznano relewantności związku cywilnego katolików, mimo głosów przeciwnych. Jego zdaniem takie ustalenie wynikało z faktu, iż związek ten postrzegano w kategoriach matrimonium inexistens. Zwrócił też uwagę, iż myśl prawodawcy w tej kwestii uległa zmianie głównie pod wpływem doktryny, ewoluowała, czego dobitnym przykładem jest przyznanie skuteczności prawnej związkowi cywilnemu w kan. 810 § 1, 3º Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich. Autor zmianę podejścia do tego zagadnienia upatruje w fakcie ewolucji myśli Kościoła w tej kwestii. W jego opinii ostry XIX-wieczny spór o jurysdykcję nad małżeństwem nie jest już tak ostry. Dlatego też we wspomnianej regulacji wprowadzono nowe ustalenie.