Szlachta polska w swojej twórczości chętnie odwoływała się do wyidealizowanych wzorców z przeszłości, podając przykłady oraz pożądane modele postępowania, które stanowiły podstawę obywatelskiego wychowania młodzieży. Jednym z takich mitycznych kanonów codziennych poczynań członka stanu rycerskiego była honorowa służba ojczyźnie bez oglądania się na zyski płynące z piastowania funkcji publicznych. Sam zaszczyt, jaki dawała możliwość służenia innym, powinien wystarczyć jako nagroda za podejmowany trud, zaś oczekiwanie materialnej gratyfikacji nie mieściło się w dobrym tonie ówczesnych elit.