Województwo lubelskie nie należało do tych, w których chętnie powierzano mandaty poselskie magnatom. Miejscowa szlachta, postrzegając Senat jako miejsce całkowicie zdominowane przez tę najbogatszą część stanu uprzywilejowanego, do Sejmu najczęściej wysyłała miejscowych posesjonatów. Jednakże w analizowanym okresie czyniono wyjątki od tej zasady i wybierano magnatów, którzy godnie reprezentowali swoje województwo. Stwierdzić należy, iż posłowie pochodzący z tej elitarnej grupy obywateli należeli do wyjątkowo aktywnych podczas prac parlamentu, zaś sfera ich działalności obejmowała przede wszystkim sprawy ważne dla całego państwa. Stopień zaangażowania magnatów w obrady sejmikowe i ich wola ubiegania się o mandat poselski zależały w dużej mierze od wagi spraw, jakie miały być brane pod obrady w danej kadencji Sejmu Walnego, rosnąc w czasach przełomowych, by zanikać w okresach niesprzyjających zmianom.