Marginalizacja i związane z nim wykluczenie społeczne są zjawiskami stałymi w sensie występowania oraz znanymi badaczom od wieków. Skala ich obecności w społeczeństwie zależy od wielu czynników, rosnąc w czasach wojen i kryzysów oraz malejąc w okresach pokoju, rozwoju i dobrobytu. Polska pod rządami Stanisława Augusta Poniatowskiego to kraj poddany wielu negatywnym dla rozwoju bodźcom, stąd też nie może dziwić, iż w okresie konfederacji, wojen, zaborów, insurekcji oraz prób wprowadzania przełomowych dla struktury społeczno-gospodarczej reform presja na wzrost liczebności ludzi marginesu była bardzo duża.