Wyłączenie od dziedziczenia jest skutkiem określonych zdarzeń cywilnoprawnych. Są wśród nich orzeczenia sądu, tj. wyrok uznający spadkobiercę za niegodnego dziedziczenia (art. 928 k.c.), wyrok wyłączający małżonka spadkodawcy od dziedziczenia ustawowego na podstawie art. 940 k.c., ale także oświadczenie spadkobiercy o odrzuceniu spadku (art. 1020 k.c.) oraz zawierana przez spadkobiercę ustawowego ze spadkodawcą umowa o zrzeczenie się dziedziczenia (art. 1048 n.k.c.). Dopuszczalność ograniczenia skutków odsunięcia od spadku do jego części w większości ze wskazanych przypadków nie została rozstrzygnięta przez ustawodawcę. Niektóre zdarzenia, ze swej istoty (wyroki sądów), nie mogą skutkować jedynie częściowym wyłączeniem od dziedziczenia. W odniesieniu do innych o dopuszczalności wpływania, przez spadkobiercę albo spadkobiercę i spadkodawcę, na zakres skutków prawnych w przedmiocie dziedziczenia rozstrzyga ustawa (art. 1014 oraz 1022 k.c.). Brak stosownej regulacji jest źródłem wielu wątpliwości nie tylko w teorii prawa, ale zwłaszcza w praktyce jego stosowania, tak jak ma to miejsce w przypadku umowy o zrzeczenie się dziedziczenia (art. 1049 k.c.).