Polska w okresie 100-lecia, suwerenność odzyskała po raz drugi w 1989 r. Wiązało się to z gruntownymi przemianami nie tylko w życiu społecznymi, ale również ze zmianami ustrojowymi. Pod koniec 1989 r. wprowadzono szereg zmian do Konstytucji PRL, wskazując m.in., że w Rzeczypospolitej Polskiej władza należy do Narodu. Tak więc był to początek wprowadzania nowych wartości do – ciągle jeszcze obowiązującej – stalinowskiej konstytucji. Nie nadążało za tymi zmianami prawo karne, nie dostosowując ochrony Państwa Polskiego do nowej jego ustrojowej treści. W kodeksie karnym nadal wartością chronioną była PRL. Całościowa zmiana wartości konstytucyjnych nastąpiła dopiero w nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. i w – niemal równolegle z nią tworzonym – kodeksie karnym. Analizując jego przepisy na tle Konstytucji RP można stwierdzić, że na płaszczyźnie kryminalizacyjnej, obejmującej przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej istnieje spójność aksjologiczna z wartościami konstytucyjnymi. W zakończeniu opracowania obejmującego w trzech częściach problem aksjologicznych podstaw prawnokarnej ochrony Rzeczypospolitej Polskiej należy podkreślić, że przedstawiały one różne okresy w 100-letniej historii Polski na tle trzech różnych wzorców konstytucyjnych rzutujących na rozwiązania prawnokarne. Wskazano równocześnie, że pierwotną podstawą aksjologiczną tej ochrony jest internalizowany przez obywateli tworzących wspólnotę państwową, system wartości związanych z moralną powinnością wierności ojczyźnie jako dobru wspólnemu.