Artykuł ma na celu przedstawienie praw więźnia do wolności sumienia i wyznania w systemie europejskim praw człowieka. Osoba znajdująca się w miejscu detencji jest szczególnym podmiotem praw człowieka, ponieważ jest pozbawiona prawa do wolności. Władza publiczna ma obowiązek bezwzględnego przestrzegania prawa związanego ze sferą przekonań i poglądów więźnia. Prawem osoby pozbawionej wolności jest realizowanie jej swobodnej myśli, sumienia i wyznania. Nikt nie może podlegać przymusowi, który ograniczałby jego wolność wyznania lub przyjmowania religii, z wyjątkiem zastrzeżeń przewidzianych przez ustawodawcę. Władze publiczne zobowiązane są do zapewnienia więźniom możliwości uczestnictwa w wydarzeniach religijnych, kontaktu z osobą duchowną, uzewnętrzniania przekonań religijnych oraz zapewnienia opieki medycznej. Kwestie dyscypliny i bezpieczeństwa mogą powodować ograniczenie wolności ze względu na bezpieczeństwo i porządek publiczny. Korzystanie z wolności religijnej nie może naruszać zasad tolerancji ani zakłócać ustalonego porządku w zakładzie karnym.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.