Duszpasterstwo wojskowe w Polsce ma bogatą tradycję, kształtowaną wieloma okolicznościami i uwarunkowaniami politycznymi. Wraz z rozwojem organizacji armii na przestrzeni wieków powstawały różne regulacje, które miały na celu unormowanie funkcjonowania posługi religijnej w wojsku i dostosowanie jej do potrzeb rozwijających się sił zbrojnych. Artykuł przedstawia działania władz świeckich, jak również kościelnych, mające na celu uregulowanie statusu duszpasterzy w wojsku poprzez nadawanie przywilejów i uprawnień, a także jasne określenie obowiązków kapelanów w wojsku, od czasów rozbioru do czasu pokoju ryskiego z 1921 r.