Omówiono życie i działalność kapelana wojskowego ks. płk. Jana Merty SDB w kontekście jego związków zarówno z Polską, jak i Włochami. Autor analizuje trzy główne etapy życia kapłana: dzieciństwo i młodość w Polsce, lata spędzone we Włoszech podczas II wojny światowej oraz powrót do ojczyzny i praca duszpasterska do końca życia. Jan Merta urodził się w miejscowości Góra Włodowska pod Zawierciem, dorastał w rodzinie o trudnej sytuacji materialnej. Po przyjęciu ślubów zakonnych w Oświęcimiu w 1939 roku, ks. Merta wyjechał do Włoch, gdzie w 1943 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Spędził tam wiele lat jako kapelan wojskowy i duszpasterz, uczestnicząc także w walkach na Monte Cassino. Po zakończeniu wojny wrócił do Polski, gdzie kontynuował swoją posługę duszpasterską, najpierw w różnych parafiach na Dolnym Śląsku, a następnie w Przemyślu, gdzie przebywał do końca życia. Ks. Merta był cenionym i aktywnym kapłanem, który pomagał również w budowie kościołów i angażował się w życie społeczności lokalnych. W artykule podkreśla się również głęboki patriotyzm ks. Merty oraz jego bliskie związki z Polakami i Włochami. Jego życie i działalność są traktowane jako wyraz nie tylko kapłańskiej służby, ale także oddania ojczyźnie i współbraciom. Autor stara się ukazać, jak kapłanowi udawało się łączyć posługę duszpasterską z patriotycznym zaangażowaniem, zarówno w czasach wojny, jak i w okresie powojennym. Poprzez analizę życia i działalności ks. Merty autor ukazuje, że jego kapłaństwo było nie tylko wyrazem duchowej służby, ale także świadectwem patriotyzmu i oddania ideałom, które reprezentował.