Celem artykułu jest przedstawienie losów konwentu augustianów-eremitów w Sierakowie nad Wartą. Był to jedyny w Wielkopolsce klasztor tego zgromadzenia, a w diecezji poznańskiej drugi po warszawskiej placówce św. Marcina. Problemem badawczym jest ustalenie dat funkcjonowania klasztoru, jak również fundacji. Autor skłania się ku temu, że konwent ufundowała Wichna, lecz nie wyklucza też działania Maćka Borkowica. Datuje również fundację na II poł. XIV w., i wpisuje w chronologię tworzenia placówek zakonu w Polsce i na Śląsku. Oprócz tego opisał dzieje gospodarcze jak i społeczne klasztoru, oraz skład społeczny konwentu. Klasztor uległ likwidacji w okresie Reformacji, z powodu rozprzężenia zakonników, a majątek prawdopodobnie przejął fundowany w 1619 r. klasztor bernardyński.