Kongregacja wiktorynów nie była reprezentowana na ziemiach wchodzących w skład Królestwa Polskiego. Jedynie na Pomorzu Zachodnim powstał jeden klasztor, a w planach pozostała fundacja drugiego. Nagłe i w zasadzie jednorazowe pojawienie się wiktorynów na Pomorzu Zachodnim wiąże się prawdopodobnie z planową akcją władz kościelnych zmierzających do implantacji na tym terenie tego reformatorskiego ruchu kanoniczego. Dzieje opactwa, a zwłaszcza kongregacji św. Wiktora, nie są najlepiej zbadane. Być może dalsze badania pozwolą na odkrycie nowych danych dotyczących bezpośrednich kontaktów wiktorynów z ziemiami polskimi. Ich oddziaływania pośrednie, szczególnie poprzez dzieła głównych reprezentantów „szkoły” św. Wiktora, były odczuwalne przez całe średniowiecze i miały np. swój wkład w dzieło reformy życia zakonnego. Jednak popularność w późnośredniowiecznych środowiskach monastycznych dzieł XII-wiecznych była, jak dowiódł Giles Constable, typowa.