W artykule podjęto problem tzw. białych plam, czyli niedostatków, bezsilności kryminalistyki, nierozwiązanych i spornych kwestii, a więc słabych punktów współczesnej kryminalistyki. Nie jest to zagadnienie nowe. Uświadamiano go sobie i dostrzegano od dawna, a szczególnie przy okazji prezentacji stanu nauk penalnych czy kierunków rozwoju kryminalistyki. Przedmiotem artykułu jest przedstawienie wstępnych refleksji z badań, będących zresztą zbiorem opinii, jakie na ten temat uzyskano od najwybitniejszych teoretyków kryminalistyki, od praktyków organów ścigania, od pracowników placówek naukowo-badawczych z zakresu kryminalistyki i medycyny sądowej oraz od kierownictwa jedno-stek prowadzących proces dydaktyczny z tego przedmiotu.