Brak przydatności przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego o sądzie polubownym do postępowań przed Krajową Izbą Odwoławczą

Abstrakt

Sądy polubowne zwane również arbitrażowymi funkcjonują w polskim porządku prawnym na mocy regulacji zawartej w Kodeksie postępowania cywilnego i są zasadniczo prywatnoprawnymi sądami funkcjonującymi w oparciu o wolę stron sporu. Cieszą się one coraz większym zainteresowaniem, a doceniane są w szczególności przez przedsiębiorców, którym zależy na możliwie szybkim rozwiązywaniu konfliktów, które w większym lub mniejszym stopniu paraliżują funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Nie bez znaczenia pozostaje zatem odformalizowanie postępowania przed sądami polubownymi i możliwość wypracowania rozwiązania pozwalającego na poczucie osiągnięcia celu – zwycięstwa obu stronom sporu. Zupełnie inaczej zostało zorganizowane przez ustawodawcę postępowanie przed Krajową Izbą Odwoławczą, w kwestii sporów powstałych na gruncie prawa zamówień publicznych – pomiędzy zamawiającymi i wykonawcami, gdzie de facto rozpoznania sprawy podejmuje się także zespół arbitrów. Stopień sformalizowania postępowania, niemożność zaniechania przeprowadzenia przez KIO postępowania dowodowego w przypadku uznania zarzutu, brak sposobności zawarcia ugody, a także inne formalizmy w połączeniu z wysokimi kosztami wniesienia odwołania prowadzą do konkluzji, iż konieczne może okazać się zweryfikowanie zasadności mechanizmów przewidzianych dla postępowania przed KIO, a tym samym stworzenia mechanizmów prawnych bardziej przyjaznych dla przedsiębiorców, zbliżonych do przewidzianych na gruncie k.p.c.