Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 7 (2014)

Artykuły

Wymóg zachowania rygorów techniczno-prawnych w pełnieniu władzy ustawodawczej w Kościele partykularnym. Wybrane elementy

DOI: https://doi.org/10.32084/tkp.6260  [Google Scholar]
Opublikowane: 31.12.2014

Abstrakt

Jednym z aspektów władzy biskupa diecezjalnego jest sprawowanie władzy ustawodawczej poprzez wydawanie aktów normatywnych – dekretów ustawodawczych i dekretów wykonawczych, które rządzą się przepisami o ustawach. Kongregacja ds. Biskupów w dyrektorium z 2004 r. Apostolorum successores, określiła ogólne wytyczne, jakie powinny zostać zachowane przy redagowaniu aktów prawnych. Również w dokumentach roboczych II Polskiego Synodu Plenarnego ojcowie synodalni, zwrócili uwagę na to, aby wszystkie ustawy partykularne były redagowane poprawnie pod względem merytorycznym i formalnym. Jednak do tej pory nie udało się określić konkretnych wymogów, jakimi powinien się kierować biskup diecezjalny. W związku z tym Autor proponuje sięgnąć do aktualnych i przyjętych dyrektyw prawodawczych, wypracowanych na gruncie prawa świeckiego zgodnych jednak z powołaniem i misją Kościoła, które służyłyby pomocą prawodawcy partykularnemu, wskazując mu, w jaki sposób rozwiązywać typowe problemy legislacyjne. Jeden z podziałów dyrektyw wydaje się odpowiedni do próby dostosowania go do wymogów prawodawcy kościelnego i zawiera on pięć typów kryterium podziału dyrektyw: 1) język; 2) jednolitość i kompletność; 3) systematyka; 4) adresat; 5) forma regulacji.

Bibliografia

  1. W. Aymans, Rozważania o wewnętrznych cechach istotnych kanonicznego pojęcia ustawy, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne” 25/26 (1992–1993). [Google Scholar]
  2. S. Bista, Doradcze gremium legislacyjne, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne” 8 (1975). [Google Scholar]
  3. M. Błachut, W. Gromski, J. Kaczor, Technika prawodawcza, Warszawa 2008. [Google Scholar]
  4. L. Gerosa, Interpretacja prawa w Kościele. Zasady, wzorce, perspektywy, Kraków 2003. [Google Scholar]
  5. J. Krukowski, Kanoniczne prawo powszechne i prawo partykularne w Polsce. Konferencja Episkopatu Polski i Synody, in: 25-lecie promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Obowiązywanie i stosowanie w Polsce, ed. J. Krukowski, Z. Tracz, Łódź 2009. [Google Scholar]
  6. J. Krukowski, Wstęp do nauki o państwie i prawie, II ed., Lublin 2004. [Google Scholar]
  7. T. Pawluk, Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II, t. I: Zagadnienia wstępne i normy ogólne, Olsztyn 2002. [Google Scholar]
  8. T. Pawluk, Uwagi na temat ustawodawstwa diecezjalnego, „Prawo Kanoniczne” 34 (1991), n. 1–2. [Google Scholar]
  9. F. Prusak, M. Sitarz, Propedeutyka prawa. Zagadnienia podstawowe, Warszawa 2000. [Google Scholar]
  10. M. Sitarz, U. Wasilewicz, Termin portio populi Dei w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i jego tłumaczenia na język polski i francuski, „Roczniki Humanistyczne” 61 (2013), z. 8, pp. 163–175. [Google Scholar]
  11. A. Słowikowska, Uczestnictwo wiernych świeckich w liturgii Kościoła łacińskiego. Studium kanoniczne, Lublin 2014. [Google Scholar]
  12. R. Sobański, Kościół – prawo – zbawienie, Katowice 1979. [Google Scholar]
  13. R. Sobański, Merytoryczne i metodologiczne problemy wykładu podstaw prawa kościelnego, in: W kierunku chrześcijańskiej kultury. Praca zbiorowa poświęcona biskupowi Michałowi Klepaczowi, ed. B. Bejze, Warszawa 1978. [Google Scholar]
  14. S. Wronkowska, M. Zieliński, Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 r., II ed., Warszawa 2012. [Google Scholar]
  15. S. Wronkowska, O meandrach skuteczności nowych zasad techniki prawodawczej, „Przegląd Legislacyjny” 4 (2004), pp. 9–26. [Google Scholar]
  16. J. Wróblewski, Zasady tworzenia prawa, Warszawa 1989. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.

Inne teksty tego samego autora

1 2 > >>