Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza jednego z konstrukcyjnych elementów konstytucyjnych pojęć: ustawowa liczba posłów, ustawowa liczba senatorów oraz ustawowa liczba członków Zgromadzenia Narodowego. Autorzy zastanawiają się m.in. nad kwestią zasadności obliczania konstytucyjnych większości, kworum, jak również wymaganej liczby podpisów, w stosunku do ogólnej liczby członków danego organu, nie zaś liczby faktycznie obecnych bądź głosujących. Dokonują rozróżnienia na przejściowe oraz trwałe zmniejszenie liczby parlamentarzy-stów, analizując ich wpływ na praktykę parlamentarną. W konkluzji podzielają powszechnie przyjętą interpretację pojęcia ustawowej liczby członków, według której jest to zawsze skład określony w przepisach prawa, niezależnie od składu faktycznego, nawet w sytuacji, gdy same przepisy prawa sankcjonują takie pomniejszenie, wskazując jednak na zasadności posłużenia się tym pojęciem przy konstruowaniu niektórych konstytucyjnych większości oraz pominięcie go w innych.