Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich

Tom 31 Nr 34 (2021)

Artykuły

Kolegialne działanie biskupów w aspekcie efektywnym i afektywnym

DOI: https://doi.org/10.32077/skp.2021.34.1-6  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2021

Abstrakt

Szczególnym znakiem czasów współczesnego Kościoła jest zasada kolegialności. Realizowana od początku w oparciu o Kolegium Dwunastu i mająca swoje głębokie zakorzenienie biblijne, w obecnej formie jest owocem prac Soboru Watykańskiego II. Kolegialność ukazuje wspólnotową naturę Kościoła, wyraża jego powszechność i jedność. Przejawia się w posługiwaniu Kolegium Biskupów. A realizuje się poprzez kolegialność efektywną oraz afektywną. Pierwsza z nich oznacza akty o charakterze kolegialnym w sensie ścisłym, które angażują całe Kolegium Biskupów, zjednoczone z Biskupem Rzymu. Kolegialność afektywna przejawia się natomiast w aktach kolegialnych sensu lato. Oznacza bardziej troskę biskupów o Kościół powszechny oraz Kościoły partykularne. Za formy kolegialności afektywnej uważa się: Synod Biskupów, synody partykularne, konferencje biskupów, udział biskupów w pracach Kurii Rzymskiej, wizyty biskupów ad limina oraz współpracę misyjną. Tak rozumiana kolegialność biskupów umożliwia wieloraką troskę o dobro całego Kościoła, urzeczywistnia jego jedność i prezentuje bogactwo tego Mistycznego Ciała Chrystusa

Bibliografia

  1. Clague, Julie. 2014. “Catholics, families and The Synod of bishops: views from the pews.” Heythrop Journal 55:985-1008. DOI: https://doi.org/10.1111/heyj.12224 [Google Scholar]
  2. Del Pozzo, Massimo. 2017. “Puntualizzazioni di diritto costituzionale canonico sulla collegialità episcopale affettiva ed effettiva.” Ius Ecclesiae 29, no. 1:113-34. [Google Scholar]
  3. Dyduch, Jan. 1998. „Konferencja biskupów w świetle motu proprio „Apostolos suos”.” Prawo Kanoniczne 41, nr 3-4:59-74. DOI: https://doi.org/10.21697/pk.1998.41.3-4.03 [Google Scholar]
  4. Dyduch, Jan. 2008. „Synod Biskupów wyrazem troski o Kościół powszechny.” Prawo Kanoniczne 51, nr 3-4:107-18. DOI: https://doi.org/10.21697/pk.2008.51.3-4.05 [Google Scholar]
  5. Erdö, Peter. 2000. “Osservazioni giuridico-canoniche sulla Lettera apostolica Apostolos suos.” Periodica 89:249-66. [Google Scholar]
  6. Fumagalli Carulli, Ombretta. 2003. Il governo universale della Chiesa e i diritti della persona. Milano: Vita e Pensiero. [Google Scholar]
  7. Ghirlanda, Gianfranco. 1999. “Il M.P. Apostolos suos sulle Conferenze dei Vescovi.” Periodica 88:609-57. [Google Scholar]
  8. Góralski, Wojciech. 2019. „Struktury kolegialne w Kościele.” Studia Teologii Dogmatycznej 5:19-40. DOI: https://doi.org/10.15290/std.2019.05.03 [Google Scholar]
  9. Gutierréz, José L. 2011. „Biskup Rzymski i Kolegium Biskupów.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 302-11. Kraków: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]
  10. Lukoszek, Michał. 2010. „Kolegium Biskupów a jedność Kościoła w nauczaniu Jana Pawła II.” Studia Warmińskie 47:215-27. [Google Scholar]
  11. Nagy, Stanisław. 1970. „Doktryna Synodu.” Analecta Cracoviensia 2:157-87. DOI: https://doi.org/10.15633/acr.2733 [Google Scholar]
  12. Nagy, Stanisław. 1971. „Soborowa nauka o kolegialności władzy.” W Idee przewodnie soborowej konstytucji o Kościele, red. Stanisław Grzybek, 219-40. Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne. [Google Scholar]
  13. Olszewski, Mieczysław. 2019. „Rola kolegialności i synodalności w budowaniu wspólnoty eklezjalnej w świetle posoborowych dokumentów Kościoła.” Studia Teologii Dogmatycznej 5:103-12. DOI: https://doi.org/10.15290/std.2019.05.08 [Google Scholar]
  14. Ratzinger, Joseph. 1968. „Duszpasterskie implikacje nauki o kolegialności biskupów.” Concilium. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny 1:65-78. [Google Scholar]
  15. Sztafrowski, Edward. 1975. Kolegialne działanie biskupów na tle Vaticanum II. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej. [Google Scholar]
  16. Viana, Antonio. 2006. “El gobierno de la diócesis según derecho en el directorio Apostolorum successores.” Ius Canonicum 92:639-59. DOI: https://doi.org/10.15581/016.46.14616 [Google Scholar]
  17. Wroceński, Józef. 2008. „Obowiązki pasterskie biskupa diecezjalnego.” Prawo Kanoniczne 51, nr 3-4:119-45. DOI: https://doi.org/10.21697/pk.2008.51.3-4.06 [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.