Artykuł omawia zastosowanie teorii nastawienia Carol Dweck w nauczaniu języków obcych. Przedstawiono różnicę między nastawieniem z góry ustalonym (sztywnym) oraz nastawieniem rozwojowym, a także wpływ nastawienia na motywację, wytrwałość i zaangażowanie uczniów. Odwołując się do badań nad tzw. nastawieniem do nauki języka i motywacją w różnych kontekstach edukacyjnych, omówiono wpływ przekonań uczniów na ich pracę w klasie: redefinicję błędu, rolę informacji zwrotnej, znaczenie współpracy oraz oceniania kształtującego. Szczególną uwagę poświęcono emocjonalnym aspektom komunikacji w języku obcym oraz roli nauczyciela w kontekście modulowania nastawienia rozwojowego. W zakończeniu zaproponowano konkretne strategie dydaktyczne sprzyjające kształtowaniu nastawienia na rozwój w klasie językowej i wskazano na konieczność spójności między przekazem nauczyciela, kulturą oceniania a praktyką instytucjonalną.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.