Zofia Izabella Łuszczkiewicz była jedną z najwybitniejszych pielęgniarek okresu międzywojennego. Wysoko wykwalifikowana Siostra Miłosierdzia. Ceniony pedagog, organizator pracy i współpracownik. W dzisiejszym pielęgniarstwie nazywamy takich ludzi „liderami zawodu”. Została zniszczona przez system zbrodniczy PRL. Zofia Izabella Łuszczkiewicz urodziła się w 1898 roku w Krakowie. Otrzymała staranne wykształcenie, ucząc się języków obcych, śpiewu i gry na fortepianie. Po ukończeniu gimnazjum Sióstr Urszulanek w Krakowie, w 1917 roku rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym UJ, gdzie uzyskała absolutorium w 1922 roku, specjalizując się w naukach przyrodniczych, chemii i pedagogice. W okresie wojennym, około 1919/1920 roku, brała udział w kursie sanitarnym organizowanym przez Marię Epsteinównę, gdzie uczyła się pielęgnacji rannych. Po uzyskaniu uprawnień pielęgniarskich, pracowała w szpitalu wojskowym w Krakowie. W 1923 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Krakowie. Po odbyciu postulatu i nauki w Paryżu, skierowano ją do pracy w Szpitalu Powszechnym we Lwowie, gdzie pełniła funkcję przełożonej przyszpitalnej Szkoły Pielęgniarskiej. Szkoła przy Szpitalu Powszechnym we Lwowie, działająca od 1895 roku, była placówką szkoleniową dla pielęgniarek, gdzie siostry zakonne i osoby świeckie mogły zdobyć wykształcenie pielęgniarskie. Łuszczkiewicz została jej dyrektorką w 1926 roku, wprowadzając nowoczesne standardy nauczania wzorowane na szkołach paryskich. Podczas międzynarodowych kongresów w Wiedniu, Paryżu i Londynie w latach 1937–1938, Łuszczkiewicz reprezentowała polskie pielęgniarki. W 1937 roku została także wybrana do zarządu Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek, pełniąc rolę dyrektorki Państwowej Szkoły Pielęgniarskiej we Lwowie. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa w 1939 roku, przeniosła się do Krakowa, gdzie podjęła pracę na rzecz lokalnej ludności oraz w strukturach Armii Krajowej. Po wojnie pracowała jako pielęgniarka w Rzeszowie, jednak została aresztowana w 1948 roku za działalność antypaństwową. Skazana na karę śmierci, ostatecznie została zrehabilitowana po śmierci w 1993 roku.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.