Badania nad historią towarzystw religijnych, które pojawiły się w historii Torunia, są jeszcze na początku długiej drogi. To stwierdzenie dotyczy wszystkich okresów historii miasta. Autor niniejszego artykułu przygląda się jednemu z mniej znanych zakonów żeńskich, Zgromadzeniu Sióstr Pasterek Boskiej Opatrzności. Przybyły one do Torunia w 1920 roku z zamiarem prowadzenia szpitala dla kobiet zarażonych chorobami przenoszonymi drogą płciową. Siostrom Pasterkom i ich misji nie mogło zabraknąć reakcji w społeczności miejskiej, która je przyjęła; co ciekawe, pojawiły się także negatywne skutki dla samych sióstr. Okazało się, że praca z kobietami zarażonymi chorobami przenoszonymi drogą płciową wstrząsnęła fundamentami samego zakonu.
Badanie to podzielone jest na cztery części. Część I zawiera zarys historii Zgromadzenia do 1920 roku, czyli powstania fundacji w Toruniu. Obejmuje ona wydarzenia poprzedzające przyjście Sióstr do Torunia i opowiada historię, po pierwsze, oddziału chorób przenoszonych drogą płciową przejętego przez Siostry, a następnie historię szpitala, który prowadziły same. Część II opisuje wysiłki zmierzające do poprawy Konstytucji Zgromadzenia, tak aby lepiej dostosować je do nowego zaangażowania sióstr, zwłaszcza w dziedzinie pielęgniarstwa. Proces przekształcania Konstytucji został zakończony w 1928 roku. Część III analizuje zmiany, jakie zaszły w Zgromadzeniu po otwarciu szpitala w Toruniu w świetle poprawionych Konstytucji. Ostatnia część przegląda zmiany w zewnętrznych działaniach Zgromadzenia w tym samym okresie, czyli po otwarciu szpitala w Toruniu. Część IV przygląda się również nowym inicjatywom Zgromadzenia i reakcjom opinii publicznej.