Władysław Semkowicz, młody doktor Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, uczeń prof. O. Balzera, wykładającego prawo ustrojowe Polski, równocześnie przygotowujący się do ostatnich egzaminów z historiii geografii na Wydziale Filozoficznym wyjechał do Rzymu w roku 1902/3 jako stypendysta Akademii Umiejętności. Autorka przytacza najistotniejsze wyjątki z listów Władysława pisanych w trakcie pobytu w stolicy Włoch w formie dzienniczka do swego ojca Aleksandra Semkowicza, profesora Uniwersytetu i dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej we Lwowie oraz do narzeczonej.