Klasztor w Miechowie był najważniejszym centrum Zakonu Grobu Świętego w Polsce. Opat klasztoru miechowskiego był jednocześnie głową polskiego oddziału zakonu, a w pewnych okresach jego władza obejmowała nawet niektóre wspólnoty poza granicami Polski. Czasami opaci miechowscy brali również udział w życiu politycznym średniowiecznej Małopolski (np. podczas buntu Alberta, burmistrza Krakowa, w 1311 roku). Choć historycy zakonów zakonnych w Polsce wykazywali niewielkie zainteresowanie prosopografią zakonną, jest to obszar wart zgłębienia. Źródła zazwyczaj zawierają więcej informacji o różnych urzędnikach zakonu lub klasztoru, podczas gdy inni członkowie wspólnoty są wymieniani bardzo oszczędnie. To odzwierciedla się w większości badań, gdzie nacisk kładziony jest zawsze na osoby wysokiego stanu. Historia klasztoru w Miechowie nie jest wyjątkiem. Chociaż mamy wystarczająco dużo informacji na temat przełożonych klasztoru, aby sporządzić ich bardziej lub mniej szczegółowe biogramy, praktycznie niemożliwym jest dowiedzenie się czegokolwiek o mnichach zwykłych. Wczesna historia klasztoru miechowskiego nadal pozostaje niezbadana: nie wiemy, ile mnichów przybyło do Polski na początku, kim byli i jaki rodzaj formacji był charakterystyczny dla Zakonu Grobu Świętego w tamtym czasie. Późniejsze etapy historii klasztoru są lepiej udokumentowane i stwarzają mniejsze problemy interpretacyjne. Dzięki temu autor niniejszego opracowania mógł opisać strukturę i różne działania klasztoru. Porównując listę S. Nakielskiego z innymi źródłami, autor sporządził nowy przegląd opatów miechowskich. Zawiera on biogramy poszczególnych postaci oraz oceny wpływu każdego z nich na funkcjonowanie klasztoru. Dzięki hojnym datkom i, być może ważniejszym, dobrej gospodarki (szczególnie za rządów opata Stanisława Stojkowa i opata Michała z Radomska w latach 1383-1424), klasztor miechowski należał do najbogatszych klasztorów w Małopolsce. Podsumowując, należy powiedzieć, że głównym celem tego badania jest szerokie spojrzenie na społeczność miechowską i rzucenie większego światła na "czynnik ludzki" w historii tego wyjątkowego przedstawiciela Zakonu Grobu Świętego.