Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie: kiedy na Wawelu pojawiły się najstarsze budowle sakralne? Wykopaliska archeologiczne prowadzone na Wawelu w XX w. doprowadziły do odkrycia następujących budowli przedromańskich: rotundy Najświętszej Marii Panny (później św. Feliksa i św. Adaukta), czworokątnej budowli na dziedzińcu arkadowym, mur na fortyfikacjach przy Wieży Złodziejskiej, tzw. kościół „B”, mur na dziedzińcu Batorego, rotunda pod kapitularzem i relikty bazyliki św. Wacława. Spośród siedmiu budowli przedromańskich, cztery niewątpliwie były kościołami, dwie mogły być kościołami, a czworoboczna budowla pełniła funkcję świeckiego gospodarstwa domowego. Na obecnym etapie badań najbardziej prawdopodobne wydaje się przypuszczenie, że odkryta niedawno grupa budowli murowanych pochodzi z wczesnego okresu piastowskiego; nie wyklucza się możliwości wznoszenia tu budowli murowanych wcześniej, bo już w drugiej połowie X w. Początków monumentalnej architektury kamiennej w Krakowie należy szukać w czasach, gdy na terenach przenikniętych przez chrześcijaństwo istniało już biskupstwo obrządku łacińskiego. Wydaje się, że najkorzystniejszym okresem dla powstania zespołu wawelskiego był schyłkowy okres panowania Bolesława Chrobrego, kiedy po wyprawie Kijów w 1018 r. — Kraków mógł na jakiś czas stać się rezydencją książęcą.