Aller directement au menu principal Aller directement au contenu principal Aller au pied de page

Vol. 56 (1981): Nasza Przeszłość

Artykuły

Konstantego Michalskiego idea człowieka twórcy

  • Jan Telus
DOI: https://doi.org/10.52204/np.1981.56.93-102  [Google Scholar]
Publiée: 1981-12-30

Résumé

Ks. Konstanty Michalski poświęcił większość swoich badań filozoficznych średniowiecznej filozofii. Jego prace są zarówno cenione w środowisku naukowym, jak i wśród duchownych. Był profesorem filozofii chrześcijańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim i aktywnym organizatorem kultury katolickiej. Ks. Michalski przedstawiał ideę człowieka jako istoty twórczej, dynamicznej i zdolnej do wpływania na kulturę na różnych poziomach. Zwracał uwagę na problemy współczesnego człowieka, filozofię i teologię dziejów, znaczenie świąt chrześcijańskich oraz życie osób twórczych. Jego prace ukazywały ideę człowieka, który ma zdolności twórcze i może osiągnąć postawę heroiczną. W kontekście ówczesnego klimatu intelektualnego, zdominowanego przez antropocentryzm, Ks. Michalski analizował wpływ różnych humanizmów, takich jak Nietzsche i marksizm. W jego antropologii, opartej na myśli tomistycznej i uzupełnionej o dane psychologii empirycznej, człowiek był postrzegany jako "unitas multiplex", jednostka o różnych siłach i funkcjach, z wewnętrznym dynamizmem i zdolnością do twórczej działalności. Ks. Michalski podkreślał trzy aspekty ontyczne zdolności twórczych człowieka: jedność psychofizyczna i jej dynamizm, dynamizm obrazu Bożego oraz nadprzyrodzona rzeczywistość łaski. Te trzy elementy, pochodzące od Stwórcy, sprawiały, że człowiek był zdolny do twórczej aktywności na różnych płaszczyznach. W kontekście dziejów ludzkich Ks. Michalski zaznaczał, że człowiek jest twórcą dziejów, gwarantując kontynuację, realizację immanentnego sensu ludzkiego życia i sensu Bożego. Działalność człowieka w historii miała przyczynić się do ulepszania świata, tworzenia kultury, a także bycia współpracownikiem Boga. Zdolności twórcze człowieka, wynikające zarówno z natury, jak i łaski, miały służyć do osiągnięcia nadczłowieczej doskonałości i zjednoczenia z Bogiem. Ks. Michalski przekonywał, że człowiek, będąc obrazem Bożym, ma w sobie coś boskiego, co sprawia, że może być współpracownikiem Boga. Twórczość ludzka, zarówno na płaszczyźnie intelektualnej, artystycznej, jak i społecznej, miała służyć realizacji Boskiej idei człowieka i ludzkości. Ks. Michalski podkreślał, że człowiek jest najpotężniejszym narzędziem Bożej Opatrzności na ziemi, a kultura i postęp ludzki mają sens jako realizacja Boskiej idei człowieka.

Références

  1. Miano V., Humanizm podstawą dialogu między wierzącymi i nie wierzącymi?, w: Współczesna filozofia człowieka (praca zbiorowa pod red. ks. J. Majki — mała poligrafia), Wrocław 1973. [Google Scholar]
  2. Michalski K., Chrystus zmartwychwstał, „Czas” 1939 nr 98. [Google Scholar]
  3. Michalski K., Dobra nowina, „Czas” 1935 nr 353. [Google Scholar]
  4. Michalski K., Dokąd idziemy, w: Dokąd idziemy, Kraków 1964. [Google Scholar]
  5. Michalski K., Katolicka idea wychowania, w: Katolicka mysi wychowawcza (praca zbiorowa), Poznań 1937. [Google Scholar]
  6. Michalski K., Kontemplacja i ekstaza u Dantego, „Polonia Sacra” 3: 1950. [Google Scholar]
  7. Michalski K., Między heroizmem a bestialstwem, Kraków 1949. [Google Scholar]
  8. Michalski K., Zagadnienia współczesnej filozofii dziejów, Kraków 1931. [Google Scholar]
  9. Morstin Górska M., Odpowiedz na ankietę: „Formacja katolicka w dwudziestoleciu”, „Znak” 9: 1957. [Google Scholar]
  10. Świerzawski W., „Trzeba mieć miłość w myśleniu”, „Tygodnik Powszechny” 1977 nr 34. [Google Scholar]

Téléchargements

Les données relatives au téléchargement ne sont pas encore disponibles.