Praca zawiera kilka tekstów źródłowych z Archiwum Romanum Societatis Iesu dotyczących o. Pawła Giżyckiego, spowiednika Anny Omiecińskiej, oraz jej samej. Źródła jezuickie przedstawiają Annę Omiecińską, znaną także jako Anna Zbrożkowa, jako osobę o wielkiej pobożności i cierpliwości. Urodziła się w 1709 roku, pochodziła z zamożnej rodziny. Już od najmłodszych lat przejawiała niezwykłą pobożność, znała modlitwy i praktykowała ascetyzm. Mimo próśb rodziny, została wydana za mąż w wieku 14 lat, ale małżeństwo to było dla niej źródłem cierpień i ciężarów. Ostatecznie, dzięki jej determinacji, małżeństwo zostało unieważnione, a Anna wstąpiła do zakonu. Przez wiele lat prowadziła życie zakonne, będąc wzorem cnoty i pobożności dla innych. Zmarła w 1731 roku, a po jej śmierci wystąpiły liczne cuda i znaki łaski Bożej. Jej kult rozwinął się pośród ludzi, którzy zwracali się do niej z prośbami o wstawiennictwo. Ojciec Paweł Giżycki, także opisany w źródłach jezuickich, był cenionym duchownym, który poświęcił się pracy duszpasterskiej i budowie kościołów. Oba te życiorysy, choć stylizowane na wzór hagiograficzny, ukazują postacie ludzi głęboko oddanych Bogu i służbie bliźnim.