W wyniku przemian społeczno-gospodarczych w Królestwie Polskim od połowy XIX w. rozwinęły się nowoczesne formy życia społecznego. Jednocześnie parafie rzymskokatolickie zaczęły podupadać jako główne ośrodki tego rozwoju. Parafie ograniczyły swoje funkcje związane z działalnością charytatywną, edukacyjną i kulturalną, koncentrując się na funkcjach liturgicznych. Grupy katolików zaczęły tworzyć stowarzyszenia funkcjonujące zgodnie z katolicką nauką społeczną. Jej kierunek wyznaczały wówczas encykliki papieży Piusa IX, Leona XIII i Piusa X.