Pandemia koronawirusa stanowi niespodziewane wyzwanie dla Unii Europejskiej i jej państw członkowskich. Wpisuje się w publiczną debatę na temat kierunku rozwoju instytucjonalnego Unii – Unia może zarówno zacieśnić współpracę, jak i mogą zacząć dominować tendencje odśrodkowe. Szczególną doniosłość będzie miał zarówno wspólnotowy program pomocowy, jak i stanowisko wobec „uwspólnotowienia” planowanych długów. Dnia 5 maja 2020 r. Federalny Trybunał Konstytucyjny RFN wydał wyrok, którego istota sprowadza się do zakwestionowania mocy obowiązującej wyroku TSUE na terytorium Niemiec. Z podobnymi rozstrzygnięciami mieliśmy do czynienia w przypadku hiszpańskiego Sądu Najwyższego. Zwłaszcza niemieckie orzeczenie będzie miało szczególną doniosłość co do relacji prawa unijnego i prawa konstytucyjnego państw członkowskich. W artykule autor omówił najważniejsze dotychczasowe orzeczenia polskiego Trybunału Konstytucyjnego i wynikające z nich wnioski, w tym obowiązek prounijnej wykładni samej Konstytucji RP. Przedmiotem rozważań było także tradycyjne pojmowanie suwerenności państwa i konieczność jego weryfikacji współcześnie, co w istocie dokonuje się od połowy XX w. Rozwój UE będzie najważniejszym czynnikiem sprawczym w jej nowoczesnym pojmowaniu. Autor podkreślił kluczową doniosłość dwóch czynników: konieczności ścisłego przestrzegania zasady pomocniczości, aby ograniczyć nadmierne tendencje regulacyjne UE oraz – z drugiej strony – wymogu maksymalnego uwzględniania porządku prawa unijnego (acquis communaitaire) w wykładni i stosowaniu prawa krajowego, w tym samej Konstytucji.