Artykuł poświęcony jest obowiązkom względem państwa – Rzeczypospolitej Polskiej oraz obowiązkom państwa, będącego wspólnotą, w której wzajemne relacje oparte są o określony system wartości, realizującego swe funkcje w oparciu o poczucie przynależności państwowej oraz wspólnoty obywatelskiej. Dobro wspólne nakłada na obywateli obowiązek współprzyczyniania się do zachowania dobra, jakim jest Rzeczpospolita Polska i rodzi odpowiedzialność z tego tytułu. To także zakreślenie granic legalnego działania organów władzy publicznej oraz granic akceptowanego konstytucyjnie działania wszystkich podmiotów społecznych, które w swoich działaniach kierują się troską, ochroną i kontrolą tego co utożsamiane jest z Rzecząpospolitą Polską. Podstawą państwa jest człowiek z jego godnością i prawami, żyjący we wspólnocie, stąd obszerna analiza rozumienia pojęcia „dobro wspólne” zarówno z perspektywy nauki społecznej Kościoła katolickiego, prac nad projektem Konstytucji i toczącej się debaty w trakcie posiedzeń Zgromadzenia Narodowego oraz współczesnego rozumienia dobra wspólnego w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego.