W artykule poruszone zostały dwa zasadnicze problemy. Pierwszy dotyczy wykładni pojęcia „sądu” w rozumieniu postanowień art. 47 KPP oraz art. 267 TFUE. Druga część poświęcona została analizie wyroków Trybunału Sprawiedliwości w sprawie reformy polskiego wymiaru sprawiedliwości. Umożliwiła ona sformułowanie kilku wniosków. Po pierwsze Trybunał Sprawiedliwości uznał, że Polska naruszyła zobowiązania traktatowe w związku z wprowadzeniem przepisów określających wiek przejścia sędziów w stan spoczynku oraz ustanawiających procedurę umożliwiającą przedłużenie czynnej służby na mocy dyskrecjonalnej decyzji Prezydenta RP. Po drugie Trybunał Sprawiedliwości dokonał analizy pojęcia „sądu” z perspektywy art. 19 ust. 1 akp. 2 TUE. Podkreślił, że wskazane postanowienia zobowiązują państwa członkowskie do ustanowienia systemu środków odwoławczych i procedur zapewniających skuteczną ochronę sądową w dziedzinach objętych prawem UE. Podkreślił również, że dotyczy to organu, który jedynie potencjalnie może rozstrzygać sprawy z elementem unijnym. Po trzecie Trybunał Sprawiedliwości doprecyzował pojęcie zawisłości sędziowskiej w kontekście nieusuwalności sędziego oraz niezależności sędziowskiej. Sformułował swoisty test niezawisłości sędziowskiej, który powinien być badany przez sąd odsyłający.