Rozwój międzynarodowej ochrony praw dziecka nastąpił po II wojnie światowej dzięki dokumentom przyjmowanym na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz innych organizacji międzynarodowych o charakterze powszechnym i regionalnym. Najważniejszym dokumentem międzynarodowym, o najszerszym zakresie obowiązywania, jest przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1989 r. Konwencja o prawach dziecka. Na podstawie tej Konwencji został ustanowiony organ kontrolny – Komitet Praw Dziecka. Wiele konwencji dotyczących praw dzieci zostało przygotowanych pod auspicjami Rady Europy. Konwencje i deklaracje odnoszące się do różnych aspektów ochrony praw dzieci opracowano też na forum innych organizacji o charakterze regionalnym: Organizacji Państw Amerykańskich, Organizacji Jedności Afrykańskiej i Unii Afrykańskiej oraz Stowarzyszenia Narodów Azji PołudniowoWschodniej. Postanowienia dotyczące ochrony dzieci podczas konfliktów zbrojnych zostały włączone do aktów międzynarodowego prawa humanitarnego. Międzynarodową ochronę roztoczono też nad dziećmi-uchodźcami i dziećmi należącymi do mniejszości narodowych. Efektywność międzynarodowej ochrony praw dziecka zależy od wypełniania przez państwa-strony ich zobowiązań wynikających z przyjętych w tej dziedzinie konwencji międzynarodowych oraz ustanawiania organów kontrolujących proces implementacji.