W artykule przedstawiono problematykę ochrony dóbr osobistych jednostki. Wskazano na ich znaczenie dla jednostki i społeczeństwa. Podkreślono konieczność ochrony tych wartości, obok odpowiednich rozwiązań cywilnoprawnych i konstytucyjnych, także w normach prawa karnego. Autor przedstawia przedmiotowy zakres ochrony wymienionych dóbr w polskich kodeksach karnych z 1932 r., 1969 r. i 1997 r. oraz poziom represji karnej zachowań naruszających te wartości. Analiza obejmuje problematykę ochrony godności i nietykalności człowieka, wolności sumienia i wyznania, życia i zdrowia człowieka oraz wolności osobistej w różnych jej aspektach. Autor podkreśla, że ochrona tych dóbr osobistych jest w polskim prawie karnym stabilna mimo zmieniających się warunków ustrojowych. Rozwiązania prawnokarne wzmacniają ochronę cywilnoprawną i konstytucyjną. Wartości te były i są chronione w polskich kodeksach karnych w stopniu nieustępującym standardom europejskim. Autor krytycznie ocenia postulaty zgłaszane do polskiego ustawodawcy w kierunku ograniczenia ochrony godności człowieka do poziomu norm cywilnoprawnych. Uznaje za nieuzasadnione wprowadzenie do obowiązującego Kodeksu karnego kwalifikowanych postaci zabójstwa – nie były one znane w kodeksach z 1932 r. i 1969 r. Analizuje wątpliwości dotyczące przesłanek wprowadzania do przestępstw przeciwko wolności niektórych nowych czynów – utrwalanie wizerunku nagiej osoby w określonej sytuacji oraz uporczywe nękanie.