Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie

Tom 13 Nr 1 (2020)

Artykuły

Pozycja Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa w ramach Komisji Europejskiej – aktualne rozwiązania

DOI: https://doi.org/10.32084/tekapr.2020.13.1-9  [Google Scholar]
Opublikowane: 30.06.2020

Abstrakt

Niniejszy artykuł zmierza do analizy pozycji Wysokiego Przedstawiciela w ramach Komisji Europejskiej na przykładzie jej kadencji w latach 2014–2019 oraz Komisji rozpoczynającej urzędowanie w grudniu 2019 r. (kadencja 2019–2024). Celem prezentowanych rozważań pozostaje ustalenie, czy i w jaki sposób funkcje wskazanego organu – realizacja wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) oraz wzmacnianie spójności ogółu działań zewnętrznych Unii – uwzględniane są w ustalaniu szczegółowych zadań Wysokiego Przedstawiciela w łonie Komisji Europejskiej oraz jego relacji z pozostałymi członkami tej instytucji.

Bibliografia

  1. Aggestam, Liesbeth, Francesco Anesi, et al. 2008. Institutional Competences in the EU External Action: Actors and Boundaries in CFSP and ESDP. SIEPS 6–7. [Google Scholar]
  2. Blanke, Hermann–Josef, and Stelio Mangiameli, ed. 2013. The Treaty on European Union (TEU). A Commentary. Heidelberg–New York–London–Dordrecht: Springer. [Google Scholar]
  3. Blockmans, Steven, and Sophie Russack. 2015. The Commissioners Group on External Action – Key political facilitator. CEPS Special Report 125. [Google Scholar]
  4. Blockmans, Steven, ed. 2019. What Comes After the Last Chance Commission? Policy Priorities 2019–2024. Brussels: Centre for European Policy Studies (CEPS). [Google Scholar]
  5. Dubowski, Tomasz. 2017. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Białystok: Wydawnictwo Temida 2. [Google Scholar]
  6. Eysymontt, Małgorzata. 2019. Pozycja instytucjonalna urzędu Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Od koncepcji, przez narodziny, po nieustanną ewolucję. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. [Google Scholar]
  7. Juncker, Jaean–Claude. 2014. “A New Start for Europe. My Agenda for Jobs, growth, Fairness and Democratic Change.” https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/juncker-political-guidelines-speech_en.pdf [accessed: 13.01.2020]. [Google Scholar]
  8. Keukeleire, Stephan, and Tom Delreux. 2014. The Foreign Policy of the European Union. Basingstoke: Palgrave Macmillan. [Google Scholar]
  9. Leanaerts, Koen, and Piet Van Nuffel. 2011. Constitutional Law of the European Union. London: Sweet & Maxwell. [Google Scholar]
  10. Piris, Jean–Claude. 2010. The Lisbon Treaty. A Legal and Political Analysis. Cambridge–New York: Cambridge University Press. [Google Scholar]
  11. Ramopoulos, Thomas, and Jan Wouters. 2015. Charting the Legal Landscape of EU External Relations Post–Lisbon. Working Paper No. 156. Leuven: Leuven Centre for Global Governance Studies. [Google Scholar]
  12. Reynaert, Vicky. 2012. “The European Union’s Foreign Policy since the Treaty of Lisbon: The Difficult Quest for More Consistency and Coherence.” The Hague Journal of Diplomacy 7:207–26. [Google Scholar]
  13. Von der Leyen, Ursula. 2019. “A Union that strives for more. My agenda for Europe. Political Guidelines for the Next European Commission 2019-2024.” https://ec.europa.eu/commission/sites/beta-political/files/political-guidelines-next-commission_en.pdf [accessed: 13.01.2020]. [Google Scholar]
  14. Wróbel, Andrzej, ed. 2012. Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Vol. 3: (Art. 223–358), ed. Dagmara Kornobis–Romanowska, and Justyna Łacny. Warszawa: Wolters Kluwer Polska. [Google Scholar]

Downloads

Download data is not yet available.