Jeśli chcemy mówić o kwestii ochrony i poszanowania podstawowych praw człowieka w środowisku prawnym Republiki Słowackiej z punktu widzenia prawa karnego, wierzę, że prawem, które zasługuje na szczególną uwagę w tym względzie jest prawo do wolności osobistej, a także związane z nim prawo do życia i zdrowia. Postanowiłam podjąć się analizy tego prawa i jego naruszenia w kontekście konkretnego narzędzia prawnokarnego, mianowicie tymczasowego aresztowania. Przyczyna analizowania tego środka prawnego jest stosunkowo prosta. Uważam, że areszt stanowi jedną z najbardziej radykalnych ingerencji w wolności osobiste i prawa jednostki. Znaczenie tego środka i jego wpływ na życie i zdrowie osób może zostać wykazana poprzez liczbę samobójstw popełnianych podczas pobytu w areszcie. Należy zauważyć, że tymczasowe aresztowanie jest w stosunku do kary pozbawienia wolności, jedynie tymczasowym ograniczeniem wolności osobistej, ale wymaga podkreślenia to, że o ile w przypadku zasądzenia kary chodzi o osobę, w stosunku do której sąd wydał już decyzję o jego winie na podstawie wystarczającej ilości dowodów, natomiast w przypadku tymczasowego aresztowania zasada domniemania niewinności nadal jest stosowana. Zgodnie z tą zasadą, osoba tymczasowo aresztowana nadal uważana jest za niewinną. Wstępne aresztowanie nie może zastąpić kary pozbawienia wolności, choć taka kara może zostać nałożona na oskarżonego po zakończeniu postępowania karnego. Instytucja ta nie posiada charakteru sankcjonującego w rozumieniu Kodeksu postępowania karnego, ponieważ jest to tylko akt zatrzymania i jego charakter, w stosunku do kary pozbawienia wolności, jest zupełnie inny, jako niezależny instrument prawa karnego. Ponadto, należy podkreślić, że postępowanie karne przeciwko oskarżonemu umieszczonemu w areszcie bardzo często kończy się jego uniewinnieniem. Z tego powodu uważam, że kwestia poszanowania prawa do wolności osobistej w ramach instytucji tymczasowego aresztowania jest bardzo wrażliwa i problematyczna, dlatego zasługuje na szczególną uwagę.