
Artykuł podejmuje problem wiary w oparciu o trzy encykliki Benedykta XVI. Autor zwraca uwagę na to, co i w jaki sposób papież mówi o wierze z punktu widzenia analizy filozoficznej w nurcie realistycznym. W tym podejściu ważne jest ukazanie istoty, celu oraz struktury aktu wiary. Przeprowadzone studium pozwala wnioskować, że Benedykt XVI broni twierdzenia, które głosi, że wiara nadprzyrodzona to podstawa (baza, substancja) rzeczy niewidzialnych (List do Hebrajczyków). Dzięki wierze możliwe staje się uobecnienie celu w postaci życia wiecznego (szczęśliwego). Zaktualizowanie pełni życia domaga się zaangażowania intelektu i woli w akcie wiary. W ten sposób papież podkreśla, że wiarę konstytuują zarówno racje przedmiotowe (cel), jak i podmiotowe (struktura wiary). Filozoficzna analiza pojęcia wiary ukazana w artykule nie polega tylko na przytoczeniu stanowiska Benedykta XVI, lecz dotyczy również przywołania poglądów tych myślicieli (Bacon, Luter, Kant), z którymi papież polemizuje.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.